در ادامه مقالات دانستنی‌های علمی دندانسازی لترال می‌خواهیم در لین مقاله درباره تأثیر اندازه‌ی اباتمنت بر استحکام کششی روکش‌های سمان شده بر اباتمنت‌های یک قطعه‌ای مطالبی را شرح دهیم. پس با ما همراه باشید.
امروزه ایمپلنت، به عنوان روشی مؤثر و پایدار در درمان بیماران با بی‌دندانی نسبی یا کامل به کار می‌رود. پروتز ثابت، بیشترین رستوریشن‌های مورد نیاز در ایمپلنت‌ها می‌باشد. قرار دادن ایمپلنت دندانی در استخوان، نه تنها تکیه گاهی برای پروتز و عاملی برای حفظ استخوان آلوئول است، بلکه یکی از بهترین روش های نگهداری و پیشگیری در دندانپزشکی است. پروتز متکی بر ایمپلنت، به طور روتین، بقای ایمپلنت بالاتر از 90 درصد را نشان می‌دهد. این پروتزها می‌توانند پیچ شونده باشند یا بر روی اباتمنت، سمان گردند. پروتز متکی بر ایمپلنت سمان‌شونده، نسبت به نوع پیچ‌شونده، مزایایی چون زیبایی و اکلوژن ایده‌آل مناسب، Passive fit، استفاده از روش‌های معمول ساخت پروتز، جلسات ملاقات کمتر و ارزان بودن را داراست.
در مطالعه‌ای نشان داده شده است که شکستگی پرسلن در پروتزهای سمان شونده، کمتر از پیچ شونده است. تجربه‌ی کلینیکی، سلسله مطالعات موردی و مستندات ایمپلنتی، نشان دهنده‌ی عوارض بیشتری در پروتزهای ثابت پیچ شونده‌اند. با درک مزایای رستوریشن‌های سمان شونده، تمایل به کاربرد پروتزهای سمان شونده افزایش یافته است.
از طرفی پروتز متکی بر ایمپلنت، به طور مداوم در معرض انواع نیروهای کششی، فشاری و برشی می‌باشد. ترکیبی از این نیروها میتواند تنش زیادی در محل اتصال سمان با اباتمنت ایجاد نماید و باعث خارج شدن روکش گردد. گیر پروتز سمان شونده میزان مقاومت آن در برابر بلند شدن در مسیر نشست و برخاست آن است. فاکتورهای متعددی مانند هندسه تراش اباتمنت، وسعت سطح، خشونت سطح، ارتفاع و قطر اباتمنت، نوع سمان و تکنیک سمان کردن، میتواند گیر رستوریشن را بر روی اباتمنت ایمپلنت تحت تأثیر قرار دهد.
اباتمنت های قطورتر، دارای مزایای فراهم کردن تقارب بیشتر، دیواره‌ی ضخیم‌تر در بدنه‌ی خارجی و سطح بیشتر برای گیر هستند. ولی در مورد اینکه آیا سطح افزایش یافته، مسؤول افزایش گیر است یا نسبت ارتفاع به عرض منجر به افزایش گیر می‌شود، اختلاف نظر وجود دارد.
پروتزهای متکی بر ایمپلنت، متعاقب قرارگیری در فانکشن تحت تأثیر نیروهای جونده قرار می‌گیرند که این نیروها در مقدار، تناوب و زمان بسته به عادات پارافانکشنال بیماران متفاوتند. نیروها را میتوان در انواع فشاری، کششی یا برشی توصیف نمود. نیروهای فشاری، سازگاری بهتری با سیستم ایمپلنت- پروتز دارند و میبایست در تنظیم اکلوژن پروتز ایمپلنت‌ها نیروهای غالب باشند. ترکیبی از نیروهای ذکر شده میتواند موجب از دست رفتن گیر رستوریشن بر روی اباتمنت شود که سومین دلیل شایع شکست پروتز ثابت متکی بر ایمپلنت به شمار می‌رود.
در مطالعه‌ای کوپینگ‌های سمان شده با طول بیشتر، میزان گیر بیشتری نسبت به روکش‌های سمان شونده با طول کمتر داشتند.
هدف از مقاله تأثیر اندازه‌ی اباتمنت، بررسی تأثیر قطر و طول اباتمنت‌های یک قطعه‌ای بر استحکام کششی رستوریشن‌های سمان شونده‌ی متکی بر ایمپلنت بود؛ با این فرض که افزایش طول یا قطر اباتمنت، اثری بر استحکام کششی رستوریشن سمان شده ندارد.
نتیجه گیری:
فرضیه‌ی صفر ما با نتایج به دست آمده مغایرت داشت. در این مطالعه، تأثیر سطح اباتمنت، ارتفاع، قطر و نسبت ارتفاع به قطر اباتمنت بر گیر رستوریشن‌های سمان شونده که با سمان تمپاند بر روی اباتمنت سمان شدند، بررسی شد.
بر طبق این بررسی، بین ارتفاع اباتمنت و گیر رستوریشن، رابطه‌ی مستقیم و معنی داری وجود داشت و همراه با افزایش ارتفاع اباتمنت از 5/5 میلیمتر به 7 میلیمتر گیر روکش افزایش یافت.
بین قطر اباتمنت و گیر رستوریشن، رابطه‌ی معکوسی وجود داشت و افزایش قطر اباتمنت از 5/3 به 3/4 میلیمتر سبب کاهش گیر رستوریشن شد که البته این کاهش معنیدار نبوده است.
در این مطالعه نشان داده شد که ارتفاع اباتمنت و نوع سمان بر روی گیر کوپینگ، مؤثر است و افزایش ارتفاع اباتمنت سبب افزایش گیر می‌شود. البته این افزایش گیر، با تغییر طول اباتمنت از 5/5 به 7 میلیمتر نسبت به تغییر طول از 4 به 5/5 میلیمتر کمتر است.
نتایج به دست آمده در این مطالعه بر روی اباتمنت‌های طبیعی نشان می‌دهد که رابطه‌ی قطعی بین سطح کلی و گیر رستوریشن وجود ندارد و افزایش قطر اباتمنت Ceraone تأثیری برگیر نداشت.
نتایج نشان داد که افزایش ارتفاع اباتمنت از 6/3 به 5 میلیمتر، گیر رستوریشن را بر روی اباتمنت تا 2 برابر افزایش می‌دهد.
نتایج دیگر مطالعات که اثر ارتفاع اباتمنت بر گیر رستوریشن را بررسی کرده بودند، مشابه با این مطالعه بود با بررسی کراون‌های ریختگی بر روی دندان‌های طبیعی، نشان دادند mm 1 افزایش در ارتفاع دیواره‌ی آگزیالی دندان، گیر روکش را تا 137 درصد افزایش خواهد داد.
میزان مقاومت در برابر جداسازی رستوریشن در اباتمنت‌هایی با ارتفاع 8 میلیمتر و تقارب 20 درجه، به طور معنی‌داری بیش از سایر اباتمنت‌ها بود و افزایش ارتفاع و کاهش تقارب، سبب افزایش مقاومت در برابر جداسازی رستوریشن از روی اباتمنت خواهد شد.
بررسی اثر ارتفاع اباتمنت و سایز پلت فرم برگیر رستوریشن‌های متکی بر ایمپلنت نشان می‌دهد که کاهش ارتفاع دیواره آگزیالی سبب کاهش گیر و افزایش سایز پلت فرم سبب افزایش گیر رستوریشن می‌شود.
میانگین نیروی مورد نیاز به منظور جداسازی کوپینگ‌های زیرکونیومی از اباتمنت‌های به ارتفاع 5/6 میلیمتر بیشتر از اباتمنت با ارتفاع 5/5 میلیمتر است.
بیشتر بخوانید: بررسی فریمورک‌های زیرکونیایی
با توجه به این مطالب، میتوان اینگونه نتیجه گرفت که افزایش ارتفاع و نسبت ارتفاع به قطر اباتمنت، نسبت به افزایش سطح به واسطه‌ی افزایش قطر اباتمنت، تأثیر بیشتری در افزایش گیر روکش داشت.
با توجه به محدودیت‌های مطالعه‌ی حاضر، به نظر می‌رسد پیشنهادات زیر در جهت بهبود مطالعات بعدی مفید باشد:
- بررسی تأثیر قطر و ارتفاع اباتمنت بر گیر رستوریشن با استفاده از نمونه‌های بیشتر
- استفاده از آلیاژهای مختلف در ساخت رستوریشن و بررسی تأثیر آن بر گیر رستوریشن
- استفاده از اباتمنت‌هایی از سیستم‌های مختلف
- بررسی تأثیر قطر و طول اباتمنت بر استحکام فشاری و برشی
- بررسی فاکتورهایی مانند میزان تقارب اباتمنت، خشونت سطحی، هندسه تراش اباتمنت و سمان‌های دیگر بر گیر رستوریشن
منبع: مقاله خانم دکتر مریم مولایی و همکاران چاپ شده در مجله دندانپزشکی اصفهان
امیدواریم از خواندن مقاله تأثیر اندازه‌ی اباتمنت بر استحکام کششی روکش‌های سمان شده بر اباتمنت‌های یک قطعه‌ای رضایت داشته باشید.
نظرات خود را برای ما قرار دهید.