در مقاله قبلی بخش اول از مقاله و مطالعه بررسی اوردنچرهای حمایت شده ایمپلنت و آهنربا را برای شما عزیزان قرار دادیم که از لینک زیر می‌توانید ان را مشاهده کنید. در ادامه بخش دوم از این مقاله را در قسمت دانستنی‌های علمی لابراتوار دندانسازی لترال قرار دایم. با ما همراه باشید
میزان موفقیت ایمپلنت‌ها در این مطالعه 4 ساله تقریبا با مطالعات دیگر همخوانی دارد. میزان موفقیت ایمپلنت‌های مطالعه حاضر 17/92 درصد بوده است که اگر شکست یکی از فیکسچرها را که به دلیل دخالت خودسرانه بیمار در دستکاری اباتمنت بوده است، را از مطالعه خارج کنیم میزان موفقیت به صد درصد صعود می‌کند. آقای Hutlan میزان موفقیت را برای ایمپلنت‌های ساپورت کننده اوردنچر 17/96 درصد و آقای Heming نیز موفقیت را برای ایمپلنت‌های نگهدارنده اوردنچر در 1994 در مندیبول 2/91 درصد گزارش کرد.
Wolnsley موفقیتی معادل 86 درصد برای اوردنچرهای مندیبول که توسط آهنربا و اباتمنت نگهداری می‌شد گزارش کرد. محقق فوق وقتی ایمپلنت‌های کمتر از یک سانتی متر را که در ریج‌های کاملا صاف بکار برده بود خارج کرد، میزان موفقیت ایمپلنت‌ها به 97 درصد افزایش پیدا کرد. باز شدن پیچ مدیکال اباتمنت از عوارض شایع بود که در ماه‌های هشتم تا دهم افزایش می‌یابد. علت افزایش باز شدن پیچ‌های فوق را تحلیل استخوان و متعاقب آن بافت پوشاننده می‌توان ذکر کرد و این مطلب تطابق سطح رزین پروتز با فک را به هم می‌زند و موجب می‌گردد ضمن حرکات پروتز، لغزش‌هایی بر روی اباتمنت صورت گیرد و باعث لقی آن شود. به منظور تطابق هر چه بیشتر پروتز و جلوگیری از ورود فشارهای اکلوژن بر اباتمنت و از آن طریق به مگنت سطح زیرین پروتز در فواصل معین بررسی و در صورت لزوم باید ریلاین گردد. در مطالعه حاضر نیز عمل ریلاین طی سال اول صورت گرفت.
گسترش و افزایش حجم بافت پری ایمپلنت بر روی مدیکال اباتمنت به دلیل کوتاهی ارتفاع اباتمنت رخ می‌دهد. در حین عمل جراحی دوم باید ضخامت بافت پوشاننده تعین گردیده و مدیکال اباتمنت متناسب با آن را برای بیمار سفارش داد. نظر به عدم دسترسی ما به قطعات مورد نظر در شهرستان مشهد، اندازه ارتفاع اباتمنت مزبور به صورت تقریبی برآورد می‌شد. در یک مورد از افراد مورد مطالعه، افزایش حجم مشاهده شد که با انجام ژنژیوکتومی نسج اضافه حذف و با انتخاب اباتمنت بلندتر مشکل رفع گردید.
میزان تحلیل استخوان در مطالعه ما در طی سال اول 23/1 میلی متر بوده است و با مطالعات انجام شده دیگر که چند نمونه آن ذکر خواهد شد، همخوانی دارد.Adell میزان کاهش ارتفاع استخوان را 2-1 میلی متر طی سال اول عنوان نمود و خاطر نشان می‌سازد پس از آن ارتفاع استخوان نسبتا پایدار باقی می ماند. Alberktson میزان تحلیل استخوان را 6/1 میلی متر طی سال اول ذکر می‌کند.
در مطالعه حاضر میزان عمق شیار لثه در اطراف ایمپلنت 08/2 میلی متر بوده است که این نیز با مطالعات دیگر همخوانی دارد. محققین دیگر نیز میزان عمق شیار لثه را در اطراف ایمپلنت 5/2 تا 5/3 میلی متر بر آورده نموده‌اند. بررسی عمق شیار لثه و پاکت در اطراف دندان‌های طبیعی نشان داده است که نفوذ سندمدرج به خصوص اگر آماس هم وجود داشته باشد توسط الیاف کلاژن اطراف ایمپلنت موازی آن قرار دارد، نفوذ پروب به مقدار بیشتری انجام می گیرد.
در مورد اثرات آهنربا بافت‌های اطراف آثار سوئی دیده نشد. تورم، قرمزی و افزایش حجم معمول مشاهده نگردید. در مطالعات هیستولوژیک نمونه های ارسال شده به آزمایشگاه پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی، سلول‌های آماسی مزمن عروق خونی کوچک در لایه پاپیلری، طویل شدن رتی پروسس ها و آکانتوز از قبیل سلول‌های آماسی مزمن و افزایش عروق خونی کوچک را به پلاک مجاور اباتمنت نسبت می‌دهیم. آکانتوز را می‌توان ناشی از تحریکات حاصل از دنچر دانست و یا به قارچ کاندیدای موجود در زیر پروتز کامل نسبت داد. این مطالب نیاز به بررسی بیشتر از نظر حضور قارچ در بافت با رنگ آمیزی اختصاصی دارد.
ضعف آهنربا در محیط دهان کروژن شدید آن در اثر تماس با بزاق بعد از از دست دادن محافظ آن می‌باشد. خوردگی شدید آهنربا طی زمان مطالعه در کلیه موارد از بیماران گزارش گردید علت پارگی محافظ آهنربا فشار اکلوژن وارد بر آن بوده که به لحاظ عدم در نظر گرفتن فضای سفارش شده از طرف کارخانه بین اباتمنت و مغناطیس می باشد. مطابق سفارش کارخانه سازنده می‌یابد در هر حال نیم میلیمتر فضا بین آهنربا و اباتمنت حفظ گردد.
رضایت کامل بیماران از کارآئی اوردنچرهای مغناطیسی ساپورت شده توسط ایمپلنت در تامین نیازهای تغذیه‌ای، فنوتیک و همزمان کاهش هزینه درمانی نسبت به نوع Fixed bone ancharogebridge از نکات قوت این سیستم است هر چند که نسبت به حرکات طرفی مقاومت چندانی از طرف پروتز مشاهده نشد. سهولت کاربرد کلینیکی، عدم وجود مشکلات لابراتواری، تعبیه آهنربا را به صورت انجام مستقیم در دهان در آورده است. استفاده از پروتزهای قبلی بیماران در صورت مرغوبیت نیز امری در خور توجه می باشد.
با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه اگر چه اوردنچرهای حمایت شده به وسیله ایمپلنت و آهنربا روشی مطلوب بود لیکن به علت خوردگی آهنربا بهتر است استفاده از آهنربا موقعی انجام گیرد که هیچ روش درمانی دیگری در اثر تحلیل شدید استخوان فک میسر نباشد.
منبع: مقاله دکتر عرب و همکاران چاپ شده در مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
امیدواریم از خواندن بخش دوم مقاله بررسی اوردنچرهای حمایت شده ایمپلنت و آهنربا رضایت کامل داشته باشید.
در ادامه نظرات خود را برای ما قرار دهید.