در این مقاله از بخش دانستنی‌های علمی سایت لابراتوار دندانسازی لترال می‌خواهیم بخش اول از مقاله مقایسه میزان افزایش ابعاد عرضی استخوان قبل از قرار دادن ایمپلنت با تکنیک تونل تحت پریوستی با استفاده از دو ماده پیوند استخوان سرابون و سنوبون را برای شما کاربران گرامی قرار دهیم.
تحلیل ریج استخوان، تعیین کننده شکل کلینیکی ریج بعد از ترمیم استخوان و بافت نرم در پی کشیدن دندان است. در پی کشیدن دندان، ابعاد با کولینگوالی و آپیکوکرونالی ریج کاهش می‌یابد. وجود آلوئولار ریج باریک یک وضعیت چالش برانگیز است که جراحان حین قرار دادن ایمپلنت با آن مواجه خواهند شد. روش‌های جراحی مختلف و مواد گرفت متفاوتی برای بهبود این مناطق قبل از قرار دادن ایمپلنت موجود می‌باشد. یک دیدگاه شامل فلپ موکوپریوستئال کامل جهت دسترسی به ناحیه تحلیل و به کارگیری اتو گرفت، آلو گرفت یا زنو گرفت به صورت مجزا یا ترکیبی از آن‌ها می‌باشد.
کاربرد گرفت‌های استخوانی اتوژن با یا بدون غشایی قابل جذب جهت آگمنتاسیون لترالی ریج استخوانی نازک با موفقیت گزارش شده است. تنها محدودیت این تکنیک، تحلیل تأخیری آگمنت استخوانی در طی زمان می‌باشد. به علاوه درد و عوارض و Morbidity وارده به ناحیه دهنده از محدودیت‌های دیگر آن است. کاربرد استخوان معدنی شده انسانی (آلوگرفت) جهت آگمنتاسیون ریج، سبب عدم موربیدیتی ناحیه دهنده گرفت می‌شود. آگمنتاسیون آلوگرفت در ابتدا ضخیم‌تر از پایان کار می‌باشد که این فرآیند به دلیل تحلیل استخوان در طی فاز تشکیل و مدیالینگ استخوان می‌باشد.
جهت قراردادن ایمپلنت باید حداکثر دانسیته استخوانی با حداقل کاهش حجم استخوانی در طی فاز مدیالینگ رخ دهد. امروزه تقاضا جهت تکنیک‌های محافظه کارانه‌تر با یک طراحی فلپ آسان‌تر و متفاوت جهت درمان نقص لترالی ریج آلوئول وجود دارد.
یک روش، شامل کاربرد تکنیک تونل تحت پریوستی است که ایجاد یک Tent effect بعد از فلپ و قراردادن غشای قابل جذب می‌نماید. این تکنیک اخیراً جهت درمان مندیبل و ماگزیلای آتروفیک توسط هیدروکسی آپاتیت تجویز شده است. وقتی که از تکنیک تونل استفاده می‌کنیم اگر غشایی بین مواد گرفت و بافت نرم تونل به کار گرفته نشود، سبب اینواژینه شدن بافت نرم به داخل گرفت و منجر به کاهش حجم آگمنتاسیون در طی زمان می‌گردد. کاربرد غشای قابل جذب طولانی مدت در تکنیک تونل سبب بهبود نتایج گرفت می‌شود. تکنیک تونل یک روش محافظه کارانه و با حداقل عوارض پارگی نسج (دهی سنس) نسبت به تکنیک‌های جراحی باز می‌باشد.
در این مطالعه، 11 بیمار (شامل 6 مرد و 4 زن با میانگین سنی 7/44 سال) که عرض ریج آن‌ها در معاینه کلینیکی و رادیوگرافی (CBCT) کمتر از 4میلیمتر بود، به صورت تصادفی با استفاده از یکی از مواد پیوندی (زنوگرفت(Cerabone, Botiss, Germany)) یا (آلوگرفت Cenobone®, FDBA, Iran)) و با تکنیک تونل تحت پریوستی، درمان شدند. تکنیک تونل تحت پریوستی برای پیوند مواد آلوگرفت و زنوگرفت در مطالعات مختلف مورد استفاده قرار گرفته و موفق بوده است. در همه بیماران از یک نوع غشای قابل جذب (کلاژن انسانی فاسیا لاتا) که نتایج مساعدی برای کاهش سرعت تهاجم سلول‌های اپی تلیالی یا فیبروبلاست به داخل پیوند نشان داده است و به یک میزان ماده پیوندی استفاده شد؛ تا نتایج تحت تاثیر این عوامل قرار نگیرد. به علاوه نخ بخیه قابل جذب در همه بیماران استفاده گردید که به دلیل تجمع پلاک کمتر، خطر التهاب در آن کمتر است، در نتیجه احتمال Failure به دنبال التهاب کاهش یافت.
استفاده از رژیم آنتی بیوتیک و مسکن نیز هم احتمال التهاب و عفونت را کم و هم درد بعد از جراحی بیمار را کنترل کرد. تغییر اندازه عرض ریج بیماران بعد از 6 ماه با استفاده از معاینه کلینیکی و رادیوگرافی دوباره بررسی و ثبت گردید. اندازه گیری ابعاد ریج بیماران بعد از 6 ماه بیانگر افزایش عرض استخوان به صورت معنی دار در هر دو گروه مطالعه بود. این نتایج همسو با برخی مطالعات در استفاده از آلوگرفت و بعضی دیگر از مطالعات در استفاده از زنوگرفت بود. در همه مطالعات، استفاده از مواد پیوندی در روش تونل تحت پریوستی موجب افزایش عرض ریج شده بود.
به علاوه در مطالعات دیگر از مواد آلوگرفت و زنوگرفت یا ترکیب آن‌ها برای لترال آگمنتاسیون ریج‌های تحلیل رفته با تکنیک‌های دیگر استفاده و یافته‌های کلینیکی و رادیوگرافی مناسبی حاصل گشته است. یافته‌های مطالعه اخیر در کنار دیگر مطالعات، تاثیر مثبت استفاده از پودرهای استخوانی سنتتیک چه به صورت آلوگرفت و چه به صورت زنوگرفت در افزایش ابعاد ریج استخوان تحلیل رفته را تایید می‌کند. استفاده از این مواد در مقایسه با گرفت‌های استخوانی که از خود میزبان گرفته می‌شود، از لحاظ کاهش عوارض جراحی و راحتی بیشتر بیمار، بهتر و مناسب‌تر می‌باشد.
امیدوارم از خواندن بخش اول مقاله مقایسه میزان افزایش ابعاد عرضی استخوان قبل از قرار دادن ایمپلنت با تکنیک تونل تحت پریوستی با استفاده از دو ماده پیوند استخوان سرابون و سنوبون رضایت داشته باشید. برای مطالعه بخش دوم این مقاله از لینک زیر اقدام کنید.
منبع: برگرفته از مقاله دکتر صادقی و همکاران چاپ شده در مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد