در مقاله قبلی بخش اول مقاله مقایسه میزان افزایش ابعاد عرضی استخوان قبل از قرار دادن ایمپلنت با تکنیک تونل تحت پریوستی با استفاده از دو ماده پیوند استخوان سرابون و سنوبون را برای شما قرار دادیم. در این مقاله بخش دوم را منتشر کردیم. برای مطالعه بخش اول این مقاله از لینک زیر اقدام کنید.
در این مطالعه، میزان افزایش عرض استخوان در گروه سرابون، به طور معنی داری بیشتر از گروه سنوبون بود. این نتیجه در تقابل با مطالعه‌های دیگر است که بیان می‌کند نوع ماده پیوند شده (آلوگرفت یا زنوگرفت) تاثیری بر میزان افزایش عرض ریج ندارد. متاسفانه نویسندگان موفق به یافتن مطالعه‌ای که در آن استفاده از آلوگرفت و زنوگرفت در تکنیک تونل تحت پریوستی مقایسه شده باشد، نشدند. با این وجود تفاوت معنی دار دو گروه را می‌توان در ارتباط با زنوگرفت یا آلوگرفت بودن ماده پیوند شده ندانست، بلکه به کیفیت ماده نسبت داد.
سرابون، از قسمت معدنی استخوان گاوی تهیه می‌شود که با توجه به ساختار شیمیایی ،تخلخل و ساختار سطحی آن، تشابه زیادی به استخوان انسانی دارد. تمایل کاملاً مشخص سطح این ماده به جذب آب، هم باعث تسریع در جذب خون و سرم و هم تسهیل کاربرد آن شده است.
همچنین، شبکه سه بعدی تخلخل‌های آن، موجب نفوذ و جذب سریع خون و پروتئین‌های سرم شده و به عنوان یک منبع برای پروتئین‌ها و فاکتورهای رشدی عمل می‌کند. به علاوه، تکنیک ساخت آن بر پایه High-temprature heating است که باعث می‌شود هرگونه مواد ارگانیک و آنتی ژن احتمالی از آن خارج شده و ماده سرابون به یک ماده ایمن و بدون پروتئین خارجی تبدیل گردد. سنوبون، یک نوع آلوگرفت تولید داخلی است که در مطالعات مختلف همانند مطالعه ما برای پیوند استخوان مناسب بوده است. این ماده از بافت همبند غیرزنده انسانی ساخته شده که بعد از پروسه آماده سازی، ماتریکس خارج سلولی آن حفظ گردیده است. این ماتریکس همانند یک اسکافولد یا زمینه مناسب برای تجمع مجدد فیبروبلاست‌ها، عروق خونی و اپیتلیوم از بافت‌های مجاور میزبان عمل می‌کند.
بیشتر بخوانید: ارتباط عرض بافت کراتینیزه و شاخص پریودنتال در پروتز متکی به ایمپلنت
در این پژوهش، تفاوت معنی داری بین افزایش عرض استخوان در زنان و مردان مشاهده نشد. به علاوه جنسیت تاثیر متقابل با نوع ماده پیوندی نشان نداد. به علاوه یافته‌های مطالعه حاکی از آن بود که سن تاثیر معنی دار بر میزان افزایش عرض استخوان ندارد، ولی با افزایش سن ،میزان افزایش عرض ریج کاهش یافت که این امر در گروه سنوبون شدیدتر بود. محققان نیز در سال 1887 نشان داد که القای استخوان سازی توسط مواد پیوندی استخوان به سن وابسته ولی با جنسیت ارتباطی ندارد. تغییرات میزان فعالیت استئوبلاستیک و استئوکلاستیک سلول‌های استخوانی با افزایش سن در این نتایج موثر است. القای استخوان سازی، نیازمند خونرسانی مناسب به محل پیوند و فعالیت استئوبلاستیک بیشتر از استئوکلاستیک است که هر دو مورد با افزایش سن دچار تغییرات منفی می‌گردند. کاهش خونرسانی استخوان در سنین بالا، فرآیند پیوند استخوان را با چالش مواجه میسازد. به علاوه میزان فاکتورهای رشدی نیز موثر خواهد بود.
در مطالعه اخیر، در 4 بیمار از سنوبون و در 6 بیمار از سرابون برای پیوند استخوان، استفاده گردید. به دلیل آن که نتایج در گروه سرابون در بیماران اولیه به صورت کلینیکی بهتر بود، ادامه درمان با سنوبون بخاطر مسائل اخلاقی (استفاده از درمان موثرتر) قطع و بیمار بعدی که برای گروه سنوبون انتخاب شده بود، با سرابون درمان گردید. درد و تورم در بیماران شرکت کننده در این مطالعه در ویزیت‌های بعد از جراحی گزارش و مشاهده نگردید.
تکنیک تونل تحت پریوستی، بسیار محافظه کارانه است و ملاحظات مربوط به انسیژن اولیه و پهنای محدود تونل (کمتر از 11 میلی متر) باعث کاهش ترومای جراحی و در نتیجه ریسک پایین تورم می‌گردد. به علاوه ایجاد خاتمه بدون کشش روی پیوند منجر به کاهش عوارض جراحی می‌شود. استفاده از نخ بخیه قابل جذب و رژیم آنتی بیوتیک نیز همان طور که در ابتدای بحث آورده شد، خطر التهاب و درد و عفونت را می‌کاهد.
میزان افزایش عرض استخوان بعد از 6 ماه در گروه سرابون و سنوبون معنی دار بود که این میزان در گروه سرابون به صورت معنیدار بیشتر از گروه سنوبون است.
همچنین نتایج این پژوهش نشان داد میزان افزایش عرض استخوان ارتباطی با سن و جنسیت ندارد ولی با افزایش سن، میزان تغییرات کاهش می‌یابد.
امیدوارم از خواندن بخش دوم مقاله مقایسه میزان افزایش ابعاد عرضی استخوان قبل از قرار دادن ایمپلنت با تکنیک تونل تحت پریوستی با استفاده از دو ماده پیوند استخوان سرابون و سنوبون رضایت داشته باشید.
منبع: برگرفته از مقاله دکتر صادقی و همکاران چاپ شده در مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد