در این مقاله بخش دوم نحوه چیدن دندان های پروتز کامل را برای شما قرار دادیم. در گذشته بخش اول چیدن دندان در پروتز کامل را برای شما در بخش دانستنی‌های علمی سایت لابراتوار دندانسازی لترال قرار دادیم. با ما همراه باشید.
سه روش چیدن دندان در پروتز کامل (بخش اول)
مطالعه حاضر روی 10 بیمار صورت گرفت. برای هر بیمار سه دست دندان با سه روش مختلف چیدن به طور یکسان ساخته شد. روش‌های مورد مطالعه به ترتیب چیدن معمولی ، منوپلن و لینگوالی بودند. در این مطالعه از پنج متغیر و برای هر یک از سه پاسخ استفاده شده است. متغیر‌ها عبارتند از:
غذا خوردن (فانکشن)
در این تحقیق مشخص گردید که عمل جویدن در سه روش چیدن دندان‌ها، در تحویل انفرادی و همزمان دست دندان‌ها یکسان نیستند، و روش لینگوالی در تحویل انفرادی بهتر از دو روش دیگر عمل کرده است و در تحویل همزمان سه دست دندان، روش لینگوالی و منوپلن به عنوان بهترین و روش چیدن معمولی به عنوان بدترین روش چیدن معرفی شده است.
برای توضیح اینکه چرا بیمار در ابتدا روش لینگوالی را ارحج دانسته و در پایان روش منوپلن را هم به همان خوبی ارزیابی کرده است می‌توان گفت که ممکن است جویدن غذا با اکلوژن منوپلن نیاز به مهارت خاصی دارد که برای کسب آن زمان بیشتری نیاز است.
با توجه به بهتر دانستن روش لینگوالی به روش معمولی چیدن احتمالا باید پذیرفت که وارد شدن نیرو‌ها به قله ریج پایین (و نه باکالی تر از آن) دارای اهمیت بیشتری از آن است که تاکنون گمان می‌شد. در مورد ارحج دانستن دو روش لینگوالی و منوپلن به روش معمولی احتمالا باید پذیرفت که تداخلات احتمالی کاسپ‌ها که در روش اول احتمال وقوع آن بیشتر است یک عامل مهم در کاهش کیفیت جویدن غذا می‌باشد. در ضمن این یافته‌ها با یافته‌های آقای Clough در سال 1983 نیز مطابقت ندارد.
نتیجه این تحقیق که چیدن معمولی دست دندان را از چیدن منوپلن در غذا خوردن بدتر معرفی کرده است با طرز فکر قبلی ما که منتظر بودیم کارایی جویدن در منوپلن به علت فقدان کاسپ، کمتر باشد همخوانی ندارد.
نتیجه این تحقیق با نظریه آقای Hendron و jankelson که بیان می‌کنند، مدرکی مبنی بر اینکه آیا بالانس دندان‌ها در وضعیت‌های خارج مرکزی یک ضرورت فیزیولوژیک است و اینکه فقدان بالانس خارج مرکزی باعث کاهش برش دندان‌ها در طی عمل جویدن می‌شود وجود ندارد، همخوانی دارد.
زدگی
در این مطالعه در تحویل انفرادی دست دندان‌ها، چیدن معمولی دست دندان و چیدن منوپلن بیشترین نقاط زدگی را داشتند و روش لینگوالی به علت کم ترین زدگی بهتر از دو روش قبلی عمل کرده است. در تحویل همزمان هر سه دست بیشترین زدگی مربوط به دست دندان با چیدن معمولی و کمترین زدگی مربوط به چیدن لینگوالی بوده است. برای توجیه بیشتر و شدیدتر بودن زدگی‌ها در روش اول می‌توان گفت:
الف) در چیدن معمولی به علت تداخلات کاسپی در حرکات طرفی و نیز کمترین میزان آزادی در CR امکان ایجاد زدگی بیشتر است.
ب ) در چیدن معمولی به علت وجود کاسپ‌ها حتی اگر تداخلی هم وجود نداشته باشد نیرو‌های طرفی وارد بر روی ریج بیشتر است و این خود می‌تواند باعث زدگی بیشتر و شدیدتر باشد. در اکولوژن منوپلن به دو علت زدگی‌ها می‌تواند از اکولوژن لینگوالی بیشتر باشد.
الف) دندان‌ها قابلیت نفوذ کمتری به غذا دارند و فک باید با قدرت بیشتری بسته شود .
ب) بوچر می‌گوید، بیمار نداشتن کاسپ را با انجام مقدار بیشتری حرکات طرفی جبران می‌کند که این خود می‌تواند باعث وارد شدن نیرو‌های طرفی بیشتر به ریج‌ها و ایجاد زدگی شود. این نتایج با تحقیق آقای Brewer همخوانی ندارد.
ثبات حین فانکشن
در تحویل انفرادی دست دندان‌ها پاسخ بیماران به متغیر ثبات یکسان نبود. بیشترین ثبات مربوط به چیدن معمولی و کمترین ثبات مربوط به روش چیدن منوپلن بود. در روش لینگوالی با تفاوت اندکی نسبت به روش چیدن معمولی در ردیف دوم قرار گرفت. احتمال دارد با علت انجام حرکت طرفی بیشتر با دندان‌های منوپلن بیس دندان‌ها نزدیکی خود را با مخاط زیرین از دست بدهد و از جا کنده شود.
در تحویل همزمان سه دست دندان با هم به مریض، بهتربن ثبات مربوط به دست دندان با چیدن لینگوالی و کمترین ثبات مربوط به دست دندان اول بود، که این تضاد در نتایج اول و دوم ممکن است به این علت باشد که غذا جویدن با دندان‌های بدون کاسپ نیاز به مهارت خاصی دارد که کسب آن به زمان نیاز دارد.
در تحقیق آقای Clough در سال 1986 بیماران گیر بیشتر را به اکلوژن لینگوالی در مقایسه با اکلوژن منوپلن نسبت دادند که با نتیجه این تحقیق همخوانی ندارد.
تکلم
در تحویل انفرادی دست دندان‌ها، طبق آنالیز‌های آماری و جدول توافقی مربوطه در سطح اطمینان 95% اختلاف معنی داری بین این سه روش وجود نداشت و هر سه یکسان عمل کرده‌اند و این مطالعه با مطالعه آقایClough که بیمارانش اکلوژن لینگوالی را ترجیح داده بودند همخوانی ندارد.
در تحویل همزمان سه دست دندان با هم بیشتر پاسخ ها مربوط به این بود که دست دندان‌ها تفاوتی با هم ندارند ولی در ارجحیت، بهترین وضعیت تکلم مربوط به روش اول و بدترین مربوط به روش لینگوالی بوده است، که این با مطالعه آقای Clough در تضاد است و باید در این مورد تحقیق بیشتری به عمل آید.
زیبایی
در رابطه با متغیر‌های زیبایی در تحویل انفرادی دست دندان‌ها هر سه روش یکسان عمل کرده اند.
در تحویل همزمان دست دندان‌ها، دست دندان سوم به عنوان بهترین زیبایی و دست دندان اول کمترین زیبایی را داشته است که ما توضیحی برای آن نمی‌یابیم. از آنجایی که مقایسه همزمان هر سه روش بیماران از فانکشن دست دندان لینگوالی رضایت بیشتری پیدا کرده بودند، این رضایت در داوری آن‌ها از نظر زیبایی ممکن است تاثیر گذاشته و دست دندان لینگوالی را زیباتر احساس کرده‌اند.
این تحقیق برای بررسی موفقیت سوبژکتیو نحوه چیدن دندان های پروتز کامل اجرا شد. 10 بیمار با ریج و رابطه فکی نرمال انتخاب شدند. برای هر بیمار سه دست دندان با اکلوژن معمولی، منوپلن و لینگوالی ساخته شد و در مورد 5 متغیر غذا خوردن (فانکشن)، گیر، زدگی، صحبت و زیبایی نظر بیماران پرسیده و ثبت شد. از مجموع نتایج که به تفسیر در متن مقاله آمده است، چشمگیرترین نکته این است که اکلوژن لینگوالی احتمالا دارای مزایای مهمی است و این شایستگی را دارد که بیشتر مورد استفاده قرار گیرد و در مورد آن بررسی‌هایی به عمل آید.
امیدوارم از خواندن مقاله نحوه چیدن دندان های پروتز کامل رضایت داشته باشید.
در ادامه نظرات خود را برای ما قرار دهید.