در این مقاله می‌خواهیم به بررسی نحوه چیدن دندان در پروتز کامل بپردازیم. با توجه به طولانی بودن این مطلب، در دو قسمت این مقاله را قرار دادیم. در ادامه شما با بخش اول مقاله چیدن دندان در پروتز کامل آشنا می‌شوید. بخش دوم را نیز از قسمت دانستنی‌های علمی وبسایت دندانسازی لترال ببینید. با ما همراه باشید
از زمانی که تلاش‌هایی برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته آغاز شد اکلوژن این دندان‌ها نیز موضوع مورد تحقیق و پژوهش بوده است. این تحقیق تلاشی است برای بررسی موفقیت سوبژکتیو سه روش چیدن دندان در پروتز کامل مورد استفاده قرار می‌گیرد. پیشنهاد‌های مختلفی برای اکلوژن پروتز کامل ارائه شده است که سه مورد از مهمترین آن‌ها عبارتند از:
- بالانس شده Balanced
- منوپلن Monolpane
- لینگوالی Lingualized
نحوه چیدن دندان پروتز کامل
آرتیکولاسیون بالانس شده
تاریخچه آرتیکولاسیون بالانس شده دو طرفه به سال 1914 برمی‌گردد، زمانی که آقای Gysi بر طبق حرکت آرتیکولاتور از کاسپ‌های 33 درجه استفاده نمود. در سال 1920 توسط آقای Sears آرتیکولاسیون بالانس شده با استفاده از دندان‌های غیر آناتومیک پیشنهاد شد. در سال 1954 توسط آقای French افزایش ثبات دست دندان‌ها بوسیله کاهش دادن میزاکلوزالی دندان‌های خلفی پایین، با حفظ طرح بالانس شده ابداع شد.
French از دندان‌های خلفی بالا با حداقل شیب لینگوالی 5 درجه برای اولین پرمولر، 10 درجه برای دومین و 15 درجه برای اولین مولر استفاده نمود. آقای Fruch در سال 1967 مدافع تماس اکلوزالی یک بعدی دندان‌های متقابل خلفی به شکل یک اکلوژن خطی بود که ابتدا روی آرتیکولاتور به شکل بالانس شده چیده می‌شدند و سپس اصلاحات اکلوزالی برای ایجاد یک آرتیکولاسیون بالانس شده، در دهان انجام می‌شد.
آرتیکولاسیون منو پلن
در طرح منوپلن که در پاسخ به نقص‌های چیدن معمولی ابداع شد، دو نوع طرح وجود دارد:
طرح منوپلن بالانس نشده
در این طرح دندان‌ها در یک پلن واحد که موازی کف دهان است چیده می‌شوند. پلن اکلوزال صاف بوده (قوس ندارد) و دندان‌های چیده می‌شوند ارتفاع و شیب کاسپی ندارند. در مقاله چیدن دندان در پروتز کامل منظور از آرتیکولاسیون منوپلن، نوع بالانس نشده آن است.
پلن اکلوزال صاف یا منوپلن با یک رمپ بالانس کننده
در این طرح اکلوزالی بالانس با تیلت دادن به مولر دوم پایین و بالا آوردن قسمت دیستالی آن نسبت به پلن اکلوزالی بدست می‌آید. در کل در این دو طرح انتشار استرس بر روی ریج بهتر صورت می‌گیرد. آقای Hardy در سال 1951 در روش دیگری برای اکلوژن بالانس نشده از دندان‌های غیر آناتومیک در یک صفحه اکلوزالی مستقیم افقی استفاده نمود.
آقای Pound در سال 1971 از آرتیکولاسیون منوپلن بالانس نشده حمایت نمود. در مطالعه‌ای که آقای Brewer در سال 1967 روی دست دندان‌های کامل با زاویه کاسپی 33 درجه در یک اکلوژن بالانس شده در مقایسه با دندان‌های غیر آناتومیک صفر درجه انجام داد نتیجه گرفت که:
بیماران هیچ ارجحیتی بین این دو نوع دست دندان قائل نبودند و در حقیقت اصلا درک نکرده بودند که این‌ها باهم تفاوت دارند.
آقای Hicky و Elinger در سال 1988 مقایسه‌ای بین دست دندان‌های کمپلکس (Complex استفاده از فیس بو) و استاندارد (بدون استفاده از فیس بو) انجام دادند. در تکنیک کمپلکس دندان‌ها برای ایجاد بالانس کاملا تصحیح شدند.
در تکنیک استاندارد دندان‌ها فقط در حالت سنتریک تصحیح شدند و هیچ تلاشی برای ایجاد اکلوژن بالانس شده صورت نگرفت. در این مطالعه طولانی مدت، تفاوت‌های عمده‌ای در طی چهار سال درگیر و ثبات دست دندان و تحلیل استخوان وجود نداشت. در مجموع به علت کاسپ دار نبودن دندان‌های خلفی، زیبایی و قدرت جوشی کمتر تحت شعاع مزایای این طرح قرار گرفت.
آرتیکولاسیون لینگوالی
آرتیکولاسیون لینگوالی از 70 سال قبل طرفدارانی در میان لابراتوار دندانسازی و دندانپزشکان داشته است.
دندان‌های MLI Myerson LinguaLized) Integration)) شامل دو فرم دندان‌های خلفی باشند:
دندان‌های با تماس کنترل شده (CC) Controlled Contact
دندان‌های با ماکزیمم تماس ( MC ) Maximum contact
اختلاف این دو نوع دندان تنها مربوط به دندان‌های خلفی ماگزیلا می‌باشد. دندان‌های خلفی مندیبل در هر دو نوع مشابه میباشند.
انتخاب نوع دندان CC یا MC بستگی به توانایی بیمار در تکرار موقعیت CR در جلسات مختلف ملاقات دارد. برای آن دسته از بیمارانی که قادر به تکرار CR نمی‌باشند نوع CC پیشنهاد می‌شود، زیرا این دندان‌ها تا حدی آزادی حرکت در اطراف وضعیت ماکزیمم اینترکاسپین را دارند. برای آن دسته از بیماران که می‌توانند موقعیت CR را تکرار کنند، نوع MC پیشنهاد می‌شود که ظاهری آناتومیک و دارای کاسپ بلندتر میباشند.
دکتر Alfred Gysi در سال 1928 طرح اکلوژن لینگوالی را بنا نهاد. آقای Pound در سال 1971 در یک آرتیکولاسیون بالانس شده اکلوژن را لینگوالی نمود. آقای Payne در سال 1955 عنوان نمود که این نوع آرایش دندانی دارای مزایایی چون زیبایی دندان‌ها، تطابق با انواع محتلف ریج‌ها، حداکثر تماس بین کاسپی با ثبات، عدم وجود تماس‌های منحرف کننده اکلوزالی در حرکات جانبی می‌باشد.
آقای Backer در سال 1977 اکلوژن لینگوالی را ترکیبی از دندان‌های آناتومیک برای دست دندان فک بالا و دندان‌های غیر آناتومیک مدیفیه برای دست دندان فک پایین معرفی کرد.
Levin و Sosin در سال 1972 کاسپ‌های لینگوال پرمولر‌ها و مولر‌های اول و دوم بالا را جهت افزایش کارایی جویدن با فلز فرم دادند.
در مطالعه‌ای که آقای Clough در سال 1983 انجام داد اکلوژن لینگوالی و منوپلن در 30 بیمار از نظر کلینیکی مقایسه شدند و 67% از بیماران مورد مطالعه طرح اکلوژن لینگوالی را ترجیح دادند که دلیل ارائه شده توسط این بیماران بهبود توانایی جویدن، گیر بهتر، ثبات بیشتر و راحت‌تر نسبت به طرح منوپلن بود. برخی دیگر صحبت کردن بهتر و عدم گاز گرفتن گونه را با این دست دندان نسبت به طرح منوپلن ذکر کردند.
اکلوژن لینگوالی هم مزایای زیبایی و وارد شدن نیرو‌های مطلوب بر روی ریج ها دارد و هم قدرت جوشی بیماران بسیار مطلوب است.
امیدوارم از خواندن بخش اول مقاله سه روش نحوه چیدن دندان در پروتز کامل رضایت داشته باشید.
در ادامه نظرات خود را برای ما قرار دهید.