در ادامه مقالات دانستنی عملی دندانسازی لترال امروز با بخش اول مقاله ارزيابي تأثير ريختگی آلياژ بيس متال بر استحكام باند پرسلن بر آلياژ در خدمت شما عزیزان هستیم.
پس با ما همراه باشید.
همچنین برای خواندن بخش دوم مقاله می‌توانید از انتهای صفحه وارد بخش دوم شوید.
در اواخر دهه‌ي 1950، پيشرفت چشمگيري در ساخت رستوريشن‌هاي دنداني رخ داد. اين پيشرفت به دليل پوشاندن موفقيت آميز زيرساخت فلزي با پرسلن بود.
آلياژهاي مورد استفاده در ساخت اين رستوريشن‌ها بطور عمده شامل آلياژهاي نابل و بيس متال مي‌باشد. با وجود مزايايي همچون زيست سازگاري، سهولت ريختگي و استحكام مكانيكي كافي در آلياژهاي نابل، استفاده از آلياژهاي بيس متال (Ni-Cr, Cr-Co, Ni-Cr-Be) به دليل ملاحظات اقتصادي، خواص مكانيكي و دانسيته‌ي كم آن‌ها گسترش يافته است. اين آلياژها به علت داشتن الاستيك مدولوس بالاتر، امكان ساخت بريج‌هاي طويل را، بدون شكست پرسلن فراهم مي‌كنند. استحكام اتصال شيميايي بين فلز و پرسلن تحت تأثير فاكتورهاي زيادي از قبيل اصلاح سطحي آلياژ، دگازه كردن و اكسيداسيون سطحي، سازگاري خواص حرارتي و دماي ذوب پرسلن و آلياژ و آلودگي سطحي و تركيبات موجود در آلياژ قرار مي‌گيرد. اضافات فلزي پروسه‌ي ريختگي، باتن ناميده مي‌شود كه اغلب در لابراتوار دندانسازی و دندان پزشكي به دليل ملاحظات اقتصادي و جلوگيري از اتلاف منابع طبيعي مورد استفاده‌ي مجدد قرار مي‌گيرد.
ذوب كردن مجدد آلياژ مي‌تواند باعث تغيير در تركيب شيميايي، دماي ذوب آلياژ، خصوصيات ريختگي و همچنين خواص فيزيكي و مكانيكي آلياژ شود كه در نهايت مي‌تواند روي باند آلياژ به پرسلن تأثيرگذار باشد. از مهمترين عوامل دباند شدن پرسلن از آلياژ، افزايش ضخامت لايه‌ي اكسيد است كه سازندگان با افزودن برخي عناصر به ميزان اندك، اين ضخامت را كنترل مي‌كنند. اين عناصر به ميزان ناچيز در آلياژ وجود دارند كه ممكن است در طي پروسه‌ي ريختگي مجدد از طريق تبخير يا اكسيداسيون از بين بروند. تغيير در ميزان اين عناصر مي‌تواند روي باند آلياژ به پرسلن تأثير سويي بگذارد. از جمله‌ي اين عناصر، Be است كه به ميزان 2 درصد وزني در آلياژ وجود دارد و باعث كاهش دماي ذوب و كاهش ويسكوزيته‌ي آلياژ و بهبود خواص ريختگي مي‌شود. همچنين Be بر ضخامت لايه‌ي اكسيد كه عاملي تأثيرگذار در استحكام باند مي باشد، مؤثر است.
همينطور تطابق Coefficient of thermal ) CTEexpansion ) پرسلن و آلياژ كه از عوامل مهم در استحكام باند مي‌باشد، در اثر پروسه‌ي ريختگي مجدد و تغيير در دماي CTE آلياژ ممكن است تحت تأثير قرار بگيرد. يكي از مشكلات شايع در رستوريشن‌هاي فلز سراميك از دست رفتن اتصال بين فلز و پرسلن مي‌باشد كه باعث مي‌شود سرويس‌دهي طولاني مدت اين رستوريشن‌ها به مخاطره مي‌افتد. از اين رو اين مبحث همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است.
در یک مطالعه مشخص شد كه ريختگي مجدد آلياژ نيكل- كروم، هيچ تأثيري در خصوصيات فيزيكي، ريزساختار و كارايي باليني آن‌ها ندارد. اما در مطالعه‌ی دیگر مشخص شد ريختگي مجدد آلياژهاي بيس متال، تأثير مخربي روي خواص مكانيكي آن‌ها از جمله استحكام تسليم و ضريب الاستيسيته‌ي آن‌ها دارد. همچنین گزارش كردند ريختگي مجدد آلياژهاي بيسمتال باعث كاهش استحكام باند بين فلز و پرسلن مي‌شود.
هدف از اين پژوهش، ارزيابي تأثير ريختگي مجدد آلياژ بيس متال كامند بر استحكام باند پرسلن به فلز مي‌باشد. فرضيه‌ي صفر اين مطالعه بيان مي‌كند كه استحكام باند آلياژ تازه به پرسلن، نسبت به آلياژ با ريختگي مجدد بيشتر است.
امیدوارم از خواندن بخش اول مقاله ريختگی آلياژ بيس متال بر استحكام باند پرسلن بر آلياژ رضایت داشته باشید.
جهت خواندن بخش دوم مقاله از لینک زیر استفاده کنید.
در ادامه نظرات خود را برای ما قرار دهید.