امروز با بخش دوم مقاله اثر زاویه‌ی قرارگیری ایمپلنت‌ها بر دقت قالبگیری به روش‌های تری باز و بسته در خدمت شما عزیزان هستیم. پس با ما همراه باشید. برای خواندن بخش اول مقاله می‌توانید از لینک زیر استفاده کنید.
بخش اول مقاله اثر زاویه‌ی قرارگیری ایمپلنت‌ها
با رد فرضیه‌ی صفر و بر اساس نتایج حاصل از مطالعه، زاویه‌ی ایمپلنت و روش‌های قالبگیری، دقت کست نهایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد .
به طور کلی زاویه‌دار بودن دندان‌ها و رابطه‌ی بین دندان‌ها و ایمپلنت‌ها همچنین وجود آندرکات دندانی و بین دندانی، می‌تواند باعث اختلال در پروسه‌ی قالبگیری شود. جهت خارج کردن تری پس از ست شدن مادهی قالبگیری به واسطه‌ی وجود اندرکات‌ها نیروی بیشتری لازم است، بنابراین احتمال دارد شکل دائم مادهی قالبگیری با حرکت کوپینگ‌ها در داخل مادهی قالبگیری تغییر کند.
در این مطالعه، به منظور نزدیک کردن شرایط مطالعه با شرایط کلینیکی جهت ساخت مدل از فک پایین یک بیمار 53 ساله، قالبگیری شد تا مدل طراحی شده از لحاظ فرم، شبیه موارد کلینیکی باشد.
برای بررسی دقت قالبگیری در شرایط مختلف همگرا و واگرا بودن ایمپلنت‌ها در مطالعه‌ی حاضر، دو ایمپلنت در ناحیه‌ی پرمولر دوم و مولر دوم مدل به صورتی قرار داده شد، که امکان تیلت ایمپلنت‌ها به مزیال و دیستال وجود داشت. همچنین، قالبگیری در سطح فیکسچر صورت گرفت، چرا که در شرایط کلینیکی به طور معمول، این نوع قالبگیری صورت می‌گیرد و نسبت به قالبگیری در سطح اباتمنت، جهت انتخاب اباتمنت مورد نیاز مناسب‌تر می‌باشد. علاوه بر آن در این روش نیازی به ساخت رستوریشن موقت جهت پوشش دادن اباتمنت نمی‌باشد.
انتخاب مادهی قالبگیری بر اساس ملاحظاتی از قبیل دقت مادهی قالبگیری، میزان اندرکات داخل دهانی، فاصله‌ی زمانی بین قالبگیری و ریختن قالب و مهارت فرد عمل‌کننده صورت می‌گیرد. علاوه بر آن خاصیت بازگشت الاستیک ماده نیز یک عامل مهم جهت انتخاب مادهی قالبگیری می‌باشد. استفاده از موادی که خاصیت الاستیسیتی بیشتری دارند، باعث کاهش تغییر ابعادی ناشی از استرس بین کوپینگ و مادهی قالبگیری ایمپلنت میشود.
در این مطالعه از پلیوینیل سایلوکسان، به عنوان مادهی قالبگیری استفاده شد، چون این ماده دارای سختی (جهت محکم نگه داشتن کوپینگ قالبگیری) و دقت کافی (حداقل تغییر ابعادی) جهت ثبت جزئیات می‌باشد. همچنین به علت خاصیت الاستیسیتی بالا و راحتی در خارج کردن قالب در بی‌دندانی‌های پارسیل، مادهی قالبگیری ایده‌آل جهت تهیه‌ی قالب در ایمپلنت‌های غیر موازی می‌باشد. همچنین از آنجایی که در استفاده از قوام متوسط این ماده نسبت قوام پوتی، استرس کمتری هنگام قالبگیری به ایمپلنت‌ها وارد میشود و روش یک مرحله‌ای علاوه بر آن که جزئیات را بهتر ثبت می‌کند، زمان کمتری را می‌گیرد و کار با آن راحتتر می‌باشد.
از آنجایی که مادهی الاستومر در فضای یکنواخت 2-3 میلیمتری، دقت بالاتری دارد. در این مطالعه جهت انجام قالبگیری، تری اختصاصی تهیه گردید و برای حفظ ثبات مادهی قالبگیری در تری قالبگیری با سوراخ کردن تری، گیر فیزیکی ایجاد گردید و همچنین از چسب مادهی قالبگیری نیز استفاده شد.
به علت آن که در روش قالبگیری تری بسته، کوپینگ قالبگیری پس از باز شدن از داخل دهان و اتصال به آنالوگ، مجدد در درون قالب گرفته شده قرار داده میشود، می‌تواند باعث حرکات جزئی و در نتیجه کاهش دقت قالبگیری گردد. همان طور که نتایج به دست آمده از مطالعه نشان داد، قالبگیری به روش تری باز، دقیق‌تر از قالبگیری به روش تری بسته می‌باشد.
بر اساس نتایج مطالعه‌ی حاضر، وقتی زاویه‌ی ایمپلنت‌ها صفر درجه باشد، بین روش‌های قالبگیری، تفاوت معنی‌داری وجود نداشت که دلیل آن را می‌توان به عدم وجود اندرکات بین ایمپلنت‌ها نسبت داد، چرا که این موضوع باعث تسهیل در خارج کردن قالب و کاهش تغییر ابعادی آن در فک نیمه‌ی بی‌دندان میشود که با نتایج مطالعات دیگر مطابقت داشت..
در بعضی از مطالعات، وقتی زاویه‌ی ایمپلنت‌ها بیش از 15درجه باشد، روش قالبگیری تری باز، دقیق‌تر از روش قالبگیری تری بسته می‌باشد. در بررسی حاضر نیز وقتی که زاویه‌ی بین ایمپلنت‌ها، 15 درجه و یا 31 درجه بود، تکنیک قالبگیری به روش تری باز دقیق‌تر از تری بسته بود. در پژوهش حاضر با افزایش زاویه‌ی بین ایمپلنت‌ها، دقت قالب‌های گرفته شده و کست‌های تهیه شده کاهش می‌یابد، چرا که احتمالاً با افزایش زاویه، نیروی بیشتری جهت خارج کردن قالب اعمال می‌گردد و در نتیجه تغییر ابعادی مادهی قالبگیری بیشتری می‌باشد که همسو با نتایج مطالعات دیگر بود.
از محدودیت‌های این مطالعه می‌توان به عدم امکان استفاده از تعداد پایه‌های ایمپلنت بیشتر به دلیل بیشتر بودن زوایای مورد بررسی، عدم امکان ارزیابی زوایای بیشتر از 15 درجه و عدم امکان ارزیابی تغییرات سه بعدی به طور کامل و چرخش اگزیالی قطعات مورد بررسی اشاره نمود. در انتها پیشنهاد میشود از تعداد پایه‌های ایمپلنت بیشتر، همچنین از ایمپلنت‌هایی با کانکشن خارجی در ارزیابی اثر ایمپلنت‌های زاویه‌دار در دقت ابعادی کست استفاده شود و به تعیین اثر روش قالبگیری با استفاده از تری اختصاصی و تری پیش‌ساخته در دقت قالبگیری در انتقال موقعیت ایمپلنت‌های زاویه‌دار پرداخته شود.
منبع:مقاله دکتر مجیدی و همکاران چاپ شده در مجله دندانپزشکی اصفهان
امیدوارم از خواندن مقاله اثر زاویه‌ی قرارگیری ایمپلنت‌ها رضایت داشته باشید.
لطفا نظرات خود را در ادامه برای ما قرار دهید.